Exposition Montjay 2018
Daar was het dan: de uitnodiging om mee te doen met een tentoonstelling in Frankrijk . Montjay, Route St. Germain vers Bellevesvre. Een gebied dat tegen de Jura aanligt.
Wil je dit jaar mee doen Willemien? Vroegen kennissen, die een mooi vakwerkhuis in dat gebied als 2de huis bezitten.
Iedere 2 jaar organiseren ze een kunstweekend waarbij ze kunstenaars uit Zwitserland, Frankrijk en Nederland uitnodigen. De tentoonstelling wordt om het huis heen ingericht.
Mijn beelden zijn voor in huis gemaakt en dus gevoelig voor vocht. Maar ze vertelden me dat en afdak aanwezig was. En een camping in de buurt voor de overnachtingen.
3 Augustus, 19:00 uur
De Maire van Montjay is uitgenodigd om de vernissage te verrichten.
In Frankrijk dragen de burgermeesters geen ambtsketting maar een blauw/wit/rode sjerp. Het is ongelooflijk warm, 37c in de zon en zelfs op dit uur is het niet minder. Ook voor deze Maire is het zichtbaar, dat hij het warm heeft. De vertalingen van zijn korte toespraak lopen van Nederlands naar Duits naar Frans, of andersom en weer terug. Iedereen begrijpt het dat de Maireerg blij is met de tentoonstelling in zijn dorp, en dat hij Diana en Rigo bedankt voor de uitnodiging, de kunstenaars veel succes wenst en de bezoekers veel kijkplezier.
De uren voor de opening heb ik met veel hulp, de beelden op plekken gezet waar ze mooi uitkomen. Ik hoef geen angst te hebben voor regen. De voorspellingen zijn dat het erg warm blijft, dat zelfs tijdens de nacht de temperatuur niet onder de 20c zal komen. En geen regen, waar iedereen zo naar zit te snakken. Maar het komt mij nu goed uit. Onder een hele grote lindeboom staan ze prachtig, de felle zon wordt gefilterd door de bladeren.
Al tijdens de opening verkoop ik een paar werken, en de daarop volgende dagen nog meer. Het verrast me en maakt me blij, deze bezoekers vinden mijn werk zo mooi dat ze het graag willen hebben voor hun huis. Het maakt mensen blij. Gelukkig.
De volgende dagen is het heel gezellig, met alle gastvrouwen[mannen], kunstenaars, aanhang en bezoekers aan grote tafels , die onder fluweel en notenbomen gezet zijn, gaan zitten en graag een drankje en een hapje meedrinken en mee-eten. Het is een kakofonie van talen door elkaar, maar er is er altijd wel één die vertalen kan en met een glaasje erbij gaat het altijd makkelijker.